Muziektas

Dit weekend zijn er wat cadeautjes uitgedeeld, dus mag ik daar hier nu over spreken :-)

Deze tas heb ik voor mijn jarig ventje gemaakt. We zijn allebei muzikant in hart en nieren. Hij speelt klarinet en tot nu toe ging hij dus naar de repetitie met zijn klarinet en muziekkaft onder de arm. Daar zal vanaf nu dus verandering in komen want kaft én klarinet passen in deze tas.

Nu heb ik eigenlijk een beetje gelogen ... want als we samen gaan repeteren dan draagt hij meestal mijn sax, omdat die veel zwaarder weegt en dan draag ik zijn klarinet. Lief hè !

A la minute

Geef nu toe, wat is er nu leuker dan in de rust van een vroege zondagmorgen, achter de naaimachine kruipen om een snel zomerrokje te maken dat je dochter daarna kan aandoen om buiten in het zonnetje te gaan spelen? Ok, uitslapen heeft ook z'n charmes, maar het was mijn beurt om samen met de kindjes op te staan :-)

Het is dus een rokje voor Lena geworden. En dat stofje, daar hoort een verhaaltje bij.
Het was een coupon die ik kocht op het stoffenspektakel, met de bedoeling om toch eens een rokje voor mezelf te maken ... Toen Lena het stofje zag, was ze echter onmiddellijk verkocht: " Dat vind ik een mooi stofje mama, ga je daar voor mij een kleedje van maken?" Ik van mijn hart een steen gemaakt en gezegd dat ik nu eens een rokje voor mama ging maken ... Tot ik dus die avond bij het knippen zo slim was om het patroon verkeerd te knippen, zodat een rokje voor mama er niet meer inzat ... maar dus nog wel een rokje voor Lena. Ik had het al eerder over de toverkunsten van Mirte, maar volgens mij heeft Lena dit stofje ook betoverd ...

Autootjes

Deze vrolijke autootjes staan hier geduldig op mijn kast te wachten op hun eigen cozy car caddy. Ik vind ze superschattig, ze zijn klein, dus handig mee te nemen, maar ze vallen wel hoog uit. Eén auto is 4 cm hoog, dus als je die rol dan opplooit kom je toch aan een dikte van 12cm.

Wat denken jullie? Zit ik mijn hoofd te breken over iets dat totaal onbelangrijk is, heb je een oplossing voor mijn probleempje of zou ik deze autootjes voor mijn meisjes houden en op zoek gaan naar 'plattere' auto's?

update: Ik heb jullie reacties niet afgewacht en heb ondertussen toch al andere auto's gekocht, die beter passen in zo'n car caddy. De auto's van de foto vallen hier heel erg in de smaak, Lena en Mirte zullen blij zijn dat ze nu ook wat auto's hebben tussen al het meisjesspeelgoed.

Wordt vervolgd ...

Geitjes

Sinds vorige weekend hebben we in de wei naast onze tuin drie dwerggeitjes lopen. Ze zijn al erg tam en de kindjes zijn er helemaal weg van ... Ons Lena ontpopt zich tot een echt dierenmoederke, echt leuk om zien.

Op naaivlak valt er hier weinig te vertellen. Niet dat ik niet aan het naaien ben, zeker niet! Maar het zijn allemaal cadeautjes, waarover ik hier nog niet kan vertellen, je weet nooit wie er allemaal meeleest. Oa een mooi kleedje in dat petit pan stofje dat ik bij de handtas gebruikt heb ... maar ik moet zwijgen ... en dat is héél moeilijk :-)

Boem patat

Pff, ik heb me nogal eens een nachtje achter de rug ...
Eerst al een paar keer uit mijn bed gemoeten omdat Mirte wat ziekjes is en een aantal keer wakker werd. Op een gegeven moment besloot ik haar mee naar beneden te nemen om iets koortswerend in te nemen en toen gebeurde het ...

(Gelukkig!) Onderaan de trap mistrap ik mij en ik val naar beneden met Mirte op mijn arm. Mijn knie gaf een luide knak en voelde aan als een lucifer die in twee krakte! Ik kan je verzekeren dat de vergelijking daar ophoud, mijn knie ziet er helemaal niet uit als een lucifer, en nu al helemaal niet meer!

Na enkele luide kreten (ik vraag me af of de buurvrouw ze ook gehoord heeft) stond mijn man Bert beneden en kon die zich ontfermen over Mirte, die zich gelukkig niet bezeerd had en kon ik rustig uitkermen van de pijn...

Al bij al is alles toch nog goed mee-gevallen, ik was flink geschrokken en houd er alleen een paar stijve, blauwe knoken aan over ...

Hocus pocus pats

Daarnet was het tijd om het speelgoed op te ruimen voor het slapengaan. Mirte zou de puzzel opruimen maar ze wou graag dat mama zou helpen. Ik zat nog achter de computer (ja ik beken) en zei haar alvast te beginnen.

Ze begint flink de puzzel op te ruimen en zegt dan plots : " Hocus pocus pats, ik wou dat mama aan het helpen opruimen was ..."

Het zal u niet verwonderen dat haar toverkunsten echt werken en dat mama onmiddellijk mee zat te helpen.

Beter laat dan nooit

Voor mijn moeder haar verjaardag, ik durf niet te vermelden hoe lang dat al geleden is, had is haar beloofd dat ik haar een tas zou maken. Eerst had ik zo'n buttercupbag in gedachten, maar ik kreeg maar geen idee van wat voor soort stofje ik zou willen gebruiken. Toen ik bij eloleo de Tatanne zag verschijnen maakte die ook even kans ... maar nog steeds geen stofje.

Vorige week zat ik nog maar eens rond te neuzen tussen de gratis patroontjes bij eloleo (ja ik ben een regelmatige bezoeker :-) ), eigenlijk voor een patroontje voor een andere tas (waarover later meer) en toen gebeurde het: bij het zien van deze tas sloeg er een vonk over ! Dit was nu echt de perfecte handtas voor mijn mama. Ik ben van dit patroontje vertrokken maar heb de maten wel aangepast, zodat ik een kleinere compacte handtas kreeg want die draagt mijn moeder het liefst.

Het stofje voor de voering vond ik bij Hexagoon en ik ben er ondertussen helemaal verliefd op geworden... Ik ga er nog wat van bijhalen voor een kleedje voor een pasgeboren wondertje Paulien ...

Het is pas mijn tweede tas die ik maak, maar dit smaakt naar meer !

Moraal van het verhaal : geduld loont (en rondneuzen op de blog van eloleo ook) !

Jurkje voor Lena

Een jurkje voor Lena. Ik was helemaal gek van het stofje toen ik het op het stoffenspektakel zag. In het echt is het nog iets feller van kleur. Eens thuisgekomen ging ik op zoek naar een patroontje; en ik zocht en ik zocht en ik zocht ... Het is een heel druk stofje dus dat vroeg om een simpel, geen te wijd patroontje en dat kon ik dus heel moeilijk vinden in al mijn boekjes ... Ik ging me al bijna wagen aan het tekenen van een patroontje toen ik dit hemdsjurkje vond in een Knippie.

De knoopbies en de kraag waren het moeilijkste om mooi af te werken maar ik ben heel blij met het resultaat.

Toen ik de knopen aan het aannaaien was kwam Mirte naast me staan en zei : "Dikke duim mama, dat jij een mooi kleedje voor Lena maakt! "

Lief, hè !

An apple a day ...

Zeg nu zelf, als je een metertje van deze prachtige stof kan winnen, dan begin je toch onmiddellijk te dromen wat je ermee zou kunnen maken ...

Ik hoop dus dat de goden mij goed gezind zijn wanneer Ilse de winnaars van haar give away zal loten !

Wie niet wint (ik dus NIET :-) ), kan zichzelf troosten door het stofje in haar webwinkel te kopen ! Goed gevonden hè ...

Zonneschijn !

Vandaag eindelijk nog eens een streepje zon te zien buiten, daar wordt een mens vrolijk van! Spijtig genoeg zal ik er niet veel van kunnen genieten, want ik ga repeteren ... maar dat zal ook wel gezellig worden.

Nog een zonnetje waar ik blij van werd is de sunshineaward die ik van Kathleen kreeg. Dankjewel! Enkele weken geleden zag ik deze award al rondgaan en zat ik stillekes te hopen dat ik ooit ook eens een award zou krijgen en nu is dit al de tweede in één week tijd.

Ik zou hem dan ook graag doorgeven aan : Appelstien, Vicky en Cindy, en hoop dat het zonneke buiten ook volgt !

De regels
1. Je moet het logo van de award in je blog/artikel neerzetten
2. Link ook nog even terug naar de persoon van wie je de award hebt ontvangen.
3. Geef de award aan zo veel bloggers door als je wilt.
4. Link de genomineerde bloggers in je post.
5. Laat de blogger weten dat ze genomineerd zijn door een comment op hun blog achter te laten

Eindwerkje

Om nog wat technieken onder de knie te krijgen ben ik dit schooljaar hier naailes beginnen volgen: de module kinderkleding.

Tijdens de eerste les kondigde Nancy al aan dat we tegen het einde van het schooljaar een 'eindwerkje' moesten maken : we moesten iets leuks maken voor kinderen met restjes stof ... Tijd zat dacht ik toen. En dat was toen ook nog zo.

In de loop van het schooljaar dacht ik af en toe al eens na over wat ik zou maken, maar zo lang ik nog tijd genoeg had ... voelde ik nog niet de noodzaak om eraan te beginnen :-).

Vorige week donderdag groeide ineens het besef dat ik nog maar 1 week tijd had om mijn 'eindwerk' te maken en dat ik er dus best maar eens aan kon beginnnen !

Het is een 'viltstiftenrol' geworden, naar analogie met de potlodenrol, maar Lena kleurt liever met viltstiften, vandaar ...
In die lange mentale voorbereidingsfase was ik van plan om er eentje te maken zoals Mme Zsazsa dat deed : met verschillende kleurtjes stof per kleur-potlood. Stofjes op kleur, allemaal goed en wel , maar stofjes op kleur die dan ook nog eens mooi naast mekaar passen ... die heb ik in mijn stoffenvoorraad niet gevonden. Ik hoop ze ooit toch eens bijeen te vinden.

Maar ondertussen is het dus een viltstiftenrol geworden uit het stofje dat ik eerder gebruikte voor een kleedje voor Mirte. Het was héél leuk om te maken en het duurde maar anderhalf uurtje, zodat ik dus nog ruim voor mijn deadline klaar was. Er zullen nog wel enkele rolletjes volgen denk ik. Het is een leuk cadeautje om weg te geven !

En nu maar hopen op goede punten van de juf !

Dit is de allereerste keer ...

... dat ik een award krijg ! Dankjewel Stina ! Het doet enorm deugd hem te mogen krijgen van jou !

Als ik het goed begrepen heb vertel ik jullie nu (10?) dingen die me blij maken en geef ik hem dan graag door aan andere mensen die ik hem toewens...

Wat mij blij kan maken ... (in willekeurige volgorde :-) )

1. deze eerste award. Het is fijn om te lezen dat mensen je blog graag volgen en
reacties achterlaten.
2. mooie stofjes in vrolijke kleuren
3. gezellig samenkomen met creatieve lotgenoten en ideetjes uitwisselen
4. mijn jongste dochter Mirte die een hele dag loopt te verkondigen dat ik 'mijn
liefste mama van de hele wereld' ben...
5. mijn oudste dochter Lena die al anderhalve week voor moederdag haar versje dat ze
op school geleerd heeft loopt te vertellen
6. dat ik een lieve man heb die begrip heeft voor mijn naaipassie
7. dat ik die naaipassie ook met mijn moeder kan delen
8-9-10 laat ik open voor dingen die me in de toekomst nog blij gaan maken :-)

En dan geef ik de award nu graag door aan :

MissPatee aan wie ik direct moest denken toen ik het prentje van de award zag en omdat er achter dat Pateeke een creatieve madam schuilt
MEET voor de mooie kleurrijke spulletjes die je maakt, ik hoop dat ik
ooit stofjes en kleuren leer combineren zoals jij
tante Hilde omdat je zo'n 'vrolijke' madam bent
Kir omdat je inderdaad een energieke duizendpoot bent, en een goede secretaresse :-)

Ik zou de award nog kunnen doorgeven aan zowat elke blogger die ik volg, maar ik ga het hierbij laten. Ik vertrouw erop dat hij nog wel bij jullie passeert.

Mama gaat op stap

Wij zijn er klaar voor !

Virtuele kennismaking

Even tijd maken voor een 'virtuele kennismaking', al kijk ik nog het meest uit naar de kennismaking in real life morgen.

Ten eerste, mijn naam is Liesbeth. LiLa is de naam die ik bedacht heb voor op mijn labeltje en is een samentrekking van mijn voor- en familienaam. Origineel hè! :-)

Ik ben momenteel huismoeder. Dat is een bewuste keuze. Ik geniet ervan om zelf voor mijn kindjes te zorgen. Lena gaat ondertussen naar school, Mirte nog niet. Mijn weekdag wordt dus voornamelijk door de kindjes bepaald. Lena van en naar school brengen. En dan bepalen Mirte en het huishouden het verdere verloop van mijn dag. Tussendoor durf ik dan al wel eens achter mijn naaimachine kruipen.

Ik heb in mijn jonge jaren ooit al genaaid; volgens mijn moeder was ik 13 jaar toen ik voor het eerst een rokje mocht maken (een soort voorloper op de cirkelrok van Mme Zsazsa). Na enkele jaren ben ik toen gestopt met naaien. Vijf jaar geleden ben ik terug beginnen naaien om doopsuiker te maken voor Lena. Sindsdien ben ik voornamelijk kinderkleding beginnen naaien.

Ik ben ook wel graag op andere manieren creatief bezig: fimo, kralen, breien, etc maar op dit moment slorpt het naaien me zo op dat die andere dingen wat op de achtergrond verdwenen zijn. Wat ik absoluut niet kan is haken ! Misschien komt dit omdat ik linkshandig ben en het me vroeger op school rechtshandig werd aangeleerd ? Ik heb me er min of meer bij neergelegd dat dit niet voor mij is weggelegd. De herinnering aan de haakles in de lagere school is voor mij nog té levendig om me er toch eens op toe te leggen om het te leren. Alhoewel het soms wel kriebelt als ik zie wat voor mooie dingen je kan haken.

Daarnaast speel ik ook muziek: ik speel tenorsax en speel mee in een harmonie, in Tensemble en in een saxofoonkwartet. Mijn man Bert speelt klarinet.

Wat me bij het naaien het meest tegensteekt is het geknoei. Eens ik begin te knoeien raak ik goed op dreef en kan ik de stomste stoten uithalen ! En ik deins er ook niet voor terug om die fouten dan een aantal keren te herhalen ... Het beste wat ik dan kan doen is gewoon stoppen, even afstand nemen en er later aan verderwerken ... Mijn laatste 'geknoei' was aan mijn naaimachinehoes, die ik nu aan het afwerken ben ...

Ik kijk ernaar uit om bij Het Leuvens Stiksel gelijkgestemde zielen te ontmoeten. Gezellig bij elkaar komen, ideetjes opdoen van elkaar, ...
Ik probeer er nog geen te hoge verwachtingen van te hebben (moeilijk hoor :-) ) en we zien wel wat het wordt ...