Gisteren nog eens een stoffenspektakel meegepikt. Vorige keer was mijn moeder op vakantie. Gisteren zijn we dan samen naar Luik geweest. Daar was veel meer keuze dan enkele weken geleden hier in Leuven, daar waren er nog veel winterstoffen. We hebben dan ook moeiteloos een voorraad stoffen ingeslaan.
Ik herinner me uit mijn kinderjaren het beeld van mijn moeder achter de naaimachine. In mijn tienerjaren kreeg ik ook de naaimicrobe te pakken. Ik herinner me nog hoe fier ik was toen ik mijn eigen shortje mocht maken ... Ik weet niet meer juist wanneer, maar ergens zijn we toen gestopt met naaien ... tot ik zelf zwanger was van mijn oudste dochter. Ik heb zelf doopsuiker gemaakt en ben beginnen naaien voor de kindjes (ondertussen werden het er twee). Mijn moeder keek altijd vanop de zijlijn toe, ze zag het niet meer zitten om er zelf aan te beginnen.
Je voelt me al komen ... ik ben er eigenlijk toch wel een beetje fier op dat ik haar uiteindelijk terug heb aangestoken om terug te beginnen naaien.
En als ik mijn meisjes soms bezig zie, denk ik dat zij de naaimicrobe ook in zich hebben. Ik heb hier drie lintmeters in omloop, want ze doen niet liever dan zich beginnen opmeten. Nog even en Lena neemt patroontjes voor me over, ...
De appel valt niet ver van de boom zeggen ze, en dat zou ik op dit vlak niet erg vinden :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten