Nu voelt hij/zij zich nog als een visje in het water in de buik van mama. Maar een dezer wordt er hier een nieuw nichtje of neefje geboren.
En tante Liesbeth, die mocht de doopsuikerzakjes maken. De mama en papa kozen voor een visje en bibi ging aan de slag om het uit te werken.
Eerlijk gezegd, ik wilde het graag maken maar heb er af en toe wel op gefoeterd. Het was meer werk dan ik gedacht had. En de laatste loodjes waren zoals dat meestal gaat het zwaarst. Hier zie je de zakjes, ondertussen zijn die door de mama nog opgevuld met suikerbonen.
Van ons mag die kleine Meyvis stillekesaan wel uit zijn visbokaal komen, wij zijn heel nieuwsgierig ...
Ze zijn heel leuk geworden. Het resultaat mag gezien worden.
BeantwoordenVerwijderenwaaw seg. Ze zijn echt mooi
BeantwoordenVerwijderenDoop suiker? Dat ken ik eigenlijk niet zo.... Maar de visjes zijn kei-leuk!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Cindy
Lila, ge hebt dat prachtig gedaan! ;-)
BeantwoordenVerwijderenMooooooooooi!
BeantwoordenVerwijderen@Cindy: bij een geboorte delen wij suikerbonen uit; zoiets als jullie beschuit met muisjes :-)
BeantwoordenVerwijderenSuper, die visjes in knalkleuren!
BeantwoordenVerwijderenSuper leuk!
BeantwoordenVerwijderenLangs waar gaan de visjes open om de suikerboontjes in te doen?
Aan de achterkant is er een opening gemaakt. Ik wilde oorspronkelijk de visjes via de staart vullen en die openlaten, maar de ouders hadden het liever zo. Klant is koning zeker? :-)
BeantwoordenVerwijderen