Zo fier als ne gieter²

Na het hemd, nu ook een sweatervest voor mijn ventje.

Het patroon Fehrman van Farbenmix lag hier al een tijdje in de kast. Ik was op zoek naar sweaterstof van een mooie kwaliteit en heb die uiteindelijk gevonden bij mijn goede vriend Micha.

De vest was eigenlijk heel gemakkelijk om te maken. Ik heb ze zelf bijna volledig in mekaar gekregen in de gezellige drukte van het Stiksel.

En nu is mijn ventje dus weer zo fier als ne gieter. Vind het wel leuk om hem zo aan vrienden te horen vertellen dat ik die vest voor hem gemaakt heb. Hij moet nog wel wennen aan de fotosessies die bij zo'n zelfgemaakt kledingstuk horen. :-)

Mijn ventje fier, maar ikke ook! Om een heel andere reden :



Ik kan van mezelf wel zeggen dat ik redelijk handig ben, vind ik. Maar haken, dat was tot hiertoe écht een ramp. Het was van de lagere school geleden dat ik het nog geprobeerd had. Ik herinner me nog levendig hoe ik op die haakwerkjes zat te zwoegen. Dat waren ook de enige keren dat mama thuis ingeschakeld werd om te helpen voor handwerkjes. Ik denk dat het komt omdat ik linkshandig ben, in elk geval: haken dat was niets voor mij.

Maar de laatste tijd heb ik op het Stiksel en op jullie blogs zoveel leuke haakwerkjes gezien, dat het begon te pikken ...

Met de hulp van mijn mama heb ik me er dus toch nog eens aangezet...
Bloed, zweet en tranen, of toch zeker de laatste twee heeft het me gekost. Gewoon de kettingsteek en de vasten; aan meer durfde ik me nog niet wagen. En ja, stillekesaan begon ik wat minder te knoeien, begon ik die haakbeweging wat in de hand te krijgen. Hier mijn eerste lapje... en daar ben ik dus superfier op! Ik zal er maar niet bijvermelden hoe lang ik daarover gedaan heb, het is het resultaat dat telt hè! :-)