Virtuele kennismaking

Even tijd maken voor een 'virtuele kennismaking', al kijk ik nog het meest uit naar de kennismaking in real life morgen.

Ten eerste, mijn naam is Liesbeth. LiLa is de naam die ik bedacht heb voor op mijn labeltje en is een samentrekking van mijn voor- en familienaam. Origineel hè! :-)

Ik ben momenteel huismoeder. Dat is een bewuste keuze. Ik geniet ervan om zelf voor mijn kindjes te zorgen. Lena gaat ondertussen naar school, Mirte nog niet. Mijn weekdag wordt dus voornamelijk door de kindjes bepaald. Lena van en naar school brengen. En dan bepalen Mirte en het huishouden het verdere verloop van mijn dag. Tussendoor durf ik dan al wel eens achter mijn naaimachine kruipen.

Ik heb in mijn jonge jaren ooit al genaaid; volgens mijn moeder was ik 13 jaar toen ik voor het eerst een rokje mocht maken (een soort voorloper op de cirkelrok van Mme Zsazsa). Na enkele jaren ben ik toen gestopt met naaien. Vijf jaar geleden ben ik terug beginnen naaien om doopsuiker te maken voor Lena. Sindsdien ben ik voornamelijk kinderkleding beginnen naaien.

Ik ben ook wel graag op andere manieren creatief bezig: fimo, kralen, breien, etc maar op dit moment slorpt het naaien me zo op dat die andere dingen wat op de achtergrond verdwenen zijn. Wat ik absoluut niet kan is haken ! Misschien komt dit omdat ik linkshandig ben en het me vroeger op school rechtshandig werd aangeleerd ? Ik heb me er min of meer bij neergelegd dat dit niet voor mij is weggelegd. De herinnering aan de haakles in de lagere school is voor mij nog té levendig om me er toch eens op toe te leggen om het te leren. Alhoewel het soms wel kriebelt als ik zie wat voor mooie dingen je kan haken.

Daarnaast speel ik ook muziek: ik speel tenorsax en speel mee in een harmonie, in Tensemble en in een saxofoonkwartet. Mijn man Bert speelt klarinet.

Wat me bij het naaien het meest tegensteekt is het geknoei. Eens ik begin te knoeien raak ik goed op dreef en kan ik de stomste stoten uithalen ! En ik deins er ook niet voor terug om die fouten dan een aantal keren te herhalen ... Het beste wat ik dan kan doen is gewoon stoppen, even afstand nemen en er later aan verderwerken ... Mijn laatste 'geknoei' was aan mijn naaimachinehoes, die ik nu aan het afwerken ben ...

Ik kijk ernaar uit om bij Het Leuvens Stiksel gelijkgestemde zielen te ontmoeten. Gezellig bij elkaar komen, ideetjes opdoen van elkaar, ...
Ik probeer er nog geen te hoge verwachtingen van te hebben (moeilijk hoor :-) ) en we zien wel wat het wordt ...