donderdag 22 maart 2012

Sterker dan mezelf

Ik was dus kleedjes aan het maken voor Lena en Mirte
en toen was er toch nog een klein stukje stof over ...

Het was sterker dan mezelf, ik kon er echt niets aan doen !
Ineens was ik dan toch bezig aan een kleedje voor ons kleine zusje :

woensdag 21 maart 2012

Roze pipstof

Ik houd me aan mijn belofte : stoppen met dromen over allerlei klein babyspul en eerst wat kleren maken voor mijn grote dochters.

Voor Lena maakte ik een nieuw hemdjurkje zoals u hier al zag. Ze heeft haar vorige kleedje twee zomers kunnen dragen maar nu is het écht wel te kort geworden. Als ze kon koos ze identiek hetzelfde kleedje in nét hetzelfde stofje. Helemaal hetzelfde stofje vond ik er wat over, maar ik heb hier thuis nog wel een heel kleurenassortiment van dat heerlijke pipstofje liggen. Roze zou het dan worden ...
Toen Mirte me met dat roze stofje aan de slag zag gaan bestelde ze al snel een kleedje in dezelfde stof als haar grote zus. (ik wist wel dat ik daar voldoende van moest kopen die ene keer op het stoffenspektakel)

En zo zijn mijn beide dochters dus al voorzien van een kleedje voor de zomer. Nu werk ik nog aan een resem rokjes.

dinsdag 20 maart 2012

Voelschort

Sinds mijn grootvader sinds vorig jaar op de dementenafdeling van een woon- en zorgcentrum woont is mijn moeder daar letterlijk kind aan huis.

Een tijdje geleden stond er in het tijdschriftje van het centrum een oproep voor materiaal en helpende handen om voelschorten te maken.

Een voelboekje voor dementerenden, dat had ik al eens eerder gezien. Maar bij mijn grootvader werken ze blijkbaar ook met schorten. Aan die schorten worden dan leuke dingetjes bevestigd, liefst in verschillende texturen en materialen.

Mijn moeder heeft zich meteen enthousiast ingeschreven om te gaan helpen, maar ze kon natuurlijk niet wachten om eraan te beginnen en ging thuis al aan de slag. Deze schort kreeg mijn grootvader gisteren voor zijn vaderkesdag :



Mijn voke heeft vroeger altijd geboerd en houdt veel van dieren. Deze schort is een aangename aanleiding om te praten over dingen van vroeger : hoe hij zelf zijn "zelen" draaide, de paarden die hij gehad heeft, ... De belletjes- het zijn wel voetballetjes maar ze zijn in de winkel getest op hun échtheid en ze rinkelen als paardenbelletjes- herinneren aan paard en kar van vroeger. Het schaapje, het gras en de leren lapjes zijn fijn om aan te voelen.

Toen de schort klaar was, experimenteerde mijn moeder nog wat met restjes om kleinere dingetjes te maken :




Vanmorgen was ze zo enthousiast als een kind dat naar een feestje mag, want vandaag gaat ze in het zorgcentrum meehelpen. (ze was de enige kandidaat die gereageerd had op de oproep)

Ik denk dat ze haar daar graag gaan zien komen met al haar enthousiasme en haar spulletjes! Er gaat daar wat afgevoeld worden!

maandag 12 maart 2012

Snuggler


Na de maxi cosi en de kinderwagen houd ik het "zware" werk voor bekeken. (alhoewel dat ik nog niet helemaal overtuigd ben dat de relax geen nieuwe hoes nodig heeft...)
De tijd tikt immers genadeloos verder en ik ben nu al 32 weken ver. Reken daarbij dat ik al twee keer te vroeg bevallen ben ... soms zou ik de tijd even willen stil zetten om nog wat langer van deze zwangerschap te kunnen genieten.

De snuggler van Lotta Jansdotter stond al een tijdje op mijn verlangslijstje. Ik mocht haar patroontje gebruiken, van een licht verlengde versie omdat de originele naar het schijnt nogal snel te klein is. Na was getwijfel en getreuzel over de ideale binnenvoering, geen fleece aub in de zomer, koos ik voor een zachte nicky velours.

Dit is voorlopig (? ook nog niet helemaal van overtuigd :-) ) het laatste wat ik voor ons kleine zusje gemaakt heb. Ik heb nochtans al enkele nachten wakker gelegen van wat ik allemaal nog zou willen en kunnen maken. Maar ik mag niet vergeten dat ik ook nog twee grote dochters heb rondlopen en die zijn de laatste tijd op het vlak van zelfgemaakte kleren nogal verwaarloosd.
Dus mogen Lena en Mirte nu in het stoffenwinkeltje van mama stofjes komen kiezen voor zomerkleedjes.

Probeert u ook mee om de tijd wat trager te laten gaan?

maandag 5 maart 2012

Dé maxi-cosi

VOOR


Toen we zes jaar geleden in blijde verwachting een maxi cosi gingen bestellen kozen we voor deze zwarte versie wegens : unisex en gebrek aan andere mooie unisex kleuren. Nadien had ik daar eigenlijk spijt van, want een zwarte autostoel bleek een magneet voor warmte en heeft met momenten veel weg van een oventje in een oven (hete auto). Voilà, dat in combinatie met een zomerbaby en meer hadden mijn zwangerschapshormonen niet nodig om me ervan te overtuigen dat ik een nieuwe bekleding voor de maxi cosi zou maken. Ja, ik weet dat er zomerhoezen bestaan, maar die vind ik niet zo mooi en ik maak het me nu af en toe graag een beetje moeilijk ... :-)

NA


Hoe eraan te beginnen? Ik had al gauw door dat het patroon overnemen van de bestaande hoes geen lachtertje was, met hindernissen als elastieken enzo. Ik vond een mooi voorbeeld en handleiding van hoe ik het graag wilde en ging aan de slag. Er zat niets anders op dan de originele hoes helemaal los te tornen. Ik nam hierbij een hele reeks foto's en notities in de hoop het boeltje nog terug in mekaar te krijgen. Een goede raad: neem écht véél foto's, niet alleen van de dingen die je op dat moment ingewikkeld lijken maar ook van de meest voor de hand liggende stukken !
Daarna heb ik de nieuwe bekleding op de oude stof gestikt en dan komt het moment van de waarheid: de hoes terug in mekaar krijgen!
Het spannendste van het verhaal is dat je pas helemaal op het einde van de rit weet of de hoes terug zal passen ...
In eerste instantie niet dus! Een middagje stressen (niet goed voor de zwangere buik!), foto's bekijken en vergelijken met een maxi-cosi uit hetzelfde tijdperk brachten de oplossing. Ik had dus toch ergens iets verkeerd geassembleerd. ( Dit is het moment dat ik besefte dat ik te weinig foto's genomen had van de voor de hand liggende stukken! :-) ) Eens ik dit rechtgezet had, paste de hoes vanzelf.

Ik nam me voor om de maxi-cosi hier pas te posten als hij hélemaal klaar was: eerst nog het verkleinkussen en die riemdingskes (hoe noem je dat nu ook weer? :-) ) afwerken.

Ik ben dan ook dolgelukkig dat ik u nu met trots kan presenteren :



Er mist alleen nog een mooi boeleke, maar ook daar wordt aan gewerkt !

donderdag 1 maart 2012

Een tipje van de sluier


We zijn er bijna !