vrijdag 29 oktober 2010

De onschuldige hand

Ik wilde eigenlijk een van mijn kinderkes met hun onschuldige kinderhandjes een gelukkige laten trekken ...

Maar toen kwamen oma en opa hier en oma was al bijna even enthousiast als een kind om te weten wie er een verrassing zou krijgen ...

En dus heeft uiteindelijk opa onder het toeziend oog van oma en mezelf een naam getrokken ...

... en de gelukkige (afin dat hoop ik toch) is Katrien Broos.

En ik heb nu al wel een ideetje denk ik :-)

woensdag 27 oktober 2010

De winterjassen



Ik vertelde u er al een paar keer over... de winterjassen.

Eerlijk gezegd was het een hele klus : het doorstikken van de voering, een mouw die niet mooi paste-gelukkig nog net genoeg stof om een nieuwe te tekenen en maken, ...

En eens je moet beginnen aanpassen en corrigeren ... dan is het plezier van het maken wel even zoek.

Maar als je dan het afgewerkte exemplaar kan overhandigen aan een popelend nichtje dan maakt dat veel goed! "Mag ik nu echt morgen met mijn nieuwe jas naar school tante Liesbeth?" Ze had hem eerder al mogen passen maar toen mocht ze hem nog niet houden omdat de mouwen nog veranderd moesten worden. Het kind kon het bijna niet geloven dat de jas nu écht helemaal klaar was.

En toen ging Anouk met veel enthousiasme op de foto. Catho werd erbij geroepen en er ontstond zelfs een spontaan moment van grote zusterliefde: een innige omhelzing.

Daar doe je het toch voor hè ! Al dat gefoeter en geprul is dan op slag vergeten.

En ik ben zeker dat jan en alleman in de omgeving van Westrode nu weet dat tante Liesbeth die jas gemaakt heeft ...

zaterdag 23 oktober 2010

Nu of nooit: de nieuwe werkplek !



Het zat er al een tijdje aan te komen ...
ik droomde van een eigen werkplekje en nu is het zover!

Tot hiertoe naaide ik beneden in de woonkamer. Dat wil zeggen: een eettafel die voortdurend vol naaispullen ligt, strijkplank die eerder een 'naaiplank' is ...
Hierbij wil ik ook nog eens mijn ventje bewieroken: bedankt om zo verdraagzaam te zijn voor al de rommel die dat met zich teweegbracht!

Ik verhuis dus nu met al mijn naaispullen naar boven. We hebben een heel ruime slaapkamer en daar heb ik nu mijn eigen naaistekje. Er werd gezorgd voor bergruimte, zodat stofjes en dergelijke nu niet door onze slaapkamer moeten rondzwerven. Het is ook niet de bedoeling dat we nu kopspelden in ons bed terugvinden, zoals die beneden ook al wel eens occasioneel op de grond terecht durfden komen.:-)

De ruime werktafel kreeg ik van opa,waarvoor dank. Overlock en naaimachine staan nu zusterlijk naast elkaar. Ik kon de tafel recht onder de velux plaatsen, nogmaals dank aan mijn ventje voor het ruimtelijk inzicht want eerst dacht ik dat dat toch niet ging lukken. Nu heb ik dus een werkplek die baadt in het licht...

Omdat ik weet dat er een paar nieuwsgierige zielen meelezen hebben we dus maar een fotootje van de nieuwe werkplek getrokken. Het is immers nu of nooit: nu lijkt het nog een foto uit een boekske, maar het zal er niet lang zo ordelijk bijliggen vrees ik ...

En nu ga ik nog wat naaien !

donderdag 14 oktober 2010

Feest!!!



Ik zit er al een tijdje op te wachten ... maar eindelijk zijn ze er: mijn nieuwe lilalabeltjes! En het zijn er geen gewone: ze zijn speciaal voor mij ontworpen door Kathleen. Nog eens een dikke merci daarvoor Kathleen!

Om dit te vieren en ook om de mensen die mijn blog regelmatig volgen te bedanken ga ik een cadeautje maken ... ik heb alleen nog geen idee wat juist, je mag me dus altijd een suggestie doen.

Wil je dus graag een mysterieus cadeautje krijgen, laat hier dan voor 28 oktober een berichtje achter.

Eén ding is al zeker: het zal voorzien zijn van een lilalabel! :-)

donderdag 7 oktober 2010

Poezenstofje

Ook hier een poezenbuit!

Het hele verhaal en de anekdotes kan je bij Miss Patee lezen. Het is een beetje stom om hier letterlijk hetzelfde te gaan herhalen.
Maar ik wil wel nog enkele aanvullingen maken :

Toen we die man in zijn porsche bijna voorbij gingen steken reed ik niet sneller dan de gereglementeerde snelheid! Het was gewoon een trage porsche! Om die man zijn ego te sparen heb ik dan ook maar even snelheid geminderd.

We zagen ook Koen Wauters in zijn exclusieve auto voorbijrijden. Die stak ons vlotjes voorbij. Koentje was té snel voor ons! Daar konden we niet voorbij! :-)

Het was inderdaad een halve blogmeet vandaag: eerst bij Julijah al vijf bloggers in de winkel en na de middag bij Fragile. Doordat ik als een leeuwin bij het poezenstofje stond te waken heb ik niet echt de kans genomen om de andere bloggers aan te spreken ... sorry daarvoor. Het voelt nu al als een gemiste kans. Maar we hebben wél allemaal ons stofje hè! Meisjesmama, ik had helemaal niet door dat jij meisjesmama was ... hoop dat je nog voldoende stof hebt ...

dinsdag 5 oktober 2010

Zelfkennis


Zelfkennis is het begin van alle wijsheid ...

Maar ook kennis van je naaimachine kan je soms een hoop ellende besparen!
Weet jij waar al die voetjes, ijzertjes, etc voor dienen die bij je machine horen?
Neen, ... ik dus ook niet, maar ik heb nu al een paar keer ondervonden dat het soms de moeite loont om eens te gaan uitzoeken waar dat nu allemaal voor dient.

Zo heb ik de voering van de winterjassen waar ik aan bezig ben, volledig doorgestikt, om de wattine goed op zijn plaats te houden, maar vooral ook om het volume te verminderen.
Bij de eerste jas heb ik dat op het zicht 'recht' doorgestikt.
Ja, ik weet dat er gewatteerde voeringstof bestaat, maar hier bestond er twijfel of dat toch wel warm genoeg is, dus heb ik een dubbele laag wattine voorzien.

Toen ik aan de tweede jas begon herinnerde mijn moeder (dank u mama!) me eraan dat er bij mijn machine wel eens zo'n 'dingske, geleiderke' (hoe noem je dat) zou kunnen zitten om patchwork mee te stikken, zodat je vanzelf rechtstikt.

Inderdaad, na wat gerommel in mijn bakske kwam ik dat ding tegen.
Ik wist ergens ver in mijn achterhoofd al wel dat zoiets bestond maar had er gewoon niet bij stilgestaan dat dat dit 'rotklusje' wel zou kunnen verlichten.

De klus is ondertussen geklaard.
En nu heb ik het wel even gehad met stof doorstikken ...