Paarden en dino's ...

En Milan is dus gek van dino's ...

Ik zag deze speelmat rond de feestdagen verschijnen bij tante Hilde en ik had al onmiddellijk zin om er zo eens eentje te maken. Alleen de aanleiding ontbrak ... wij leven immers in een meisjesfamilie waar geen dino's voorkomen ...

Toen ik dus hoorde dat Milan er gek van is ging er onmiddellijk een lichtje branden. Ik zou zo'n vulkaan maken voor hem.

Ik moet zeggen dat het wennen was om eens niet met felle kleurtjes en drukke prints te werken. De stofjes heb ik gerecupereerd uit gordijnstalen die ik eens gekregen heb. En ik moet tante Hilde gelijk geven (natuurlijk, hoe kan het ook anders): de vulkaan is niet groot genoeg om de dino's in op te bergen. Daar heb ik nog een klein zakje voor gemaakt.

Het was gisteren nog flink doorwerken om alles af te krijgen. Maar Lena was enorm enthousiast. Ze vertrok met een hele berg pakjes, die ze persé alleen wilde dragen.

En Milan en Tristan ?

Die kregen elk 15 pakjes, in totaal dus wel 30 en zijn niet verdergeraakt dan het cadeaupapier ... dus ze hebben hun pakje eigenlijk nog niet opengemaakt ...
Ik hoop dat ze aangenaam verrast zullen zijn als ze morgen of overmorgen eens de tijd nemen om hun pakjes verder te bekijken.

Gelukkig heb ik al eerder (met scha en schande )geleerd om mijn voldoening niet te laten afhangen van de eerste reactie van diegene voor wie ik iets maak. Maar dat is een ander verhaal... Je moet er voor jezelf voldoening uithalen om iets te maken en dat niet enkel laten afhangen van de reactie van een ander.

En na deze wijze woorden wens ik u nog een fijne avond toe.

Paardenwei

Woensdag gaat Lena voor de eerste keer naar het verjaardagsfeestje van haar vriendjes Milan en Tristan.

Wie Tristan zegt, zegt paarden. Het gebeurt regelmatig dat Tristan 's morgens op school met één van zijn paarden toekomt. (speelgoedexemplaren natuurlijk)

Maar welk 'paardencadeau' zou ik kunnen kopen in de winkel? Hij heeft waarschijnlijk al alles wat er te verkrijgen is ...
En natuurlijk ook omdat ik graag iets maak voor deze twee lieve mannekes ben ik gaan nadenken over "iets met paarden" ...

Naar analogie met de "cozy car", nu dus de paardenwei.

Ik ging eerst op zoek naar groene stof, liefst met een grasprint. Maar toen ik bij Pauli kwam vond ik dit kunstgras en dat was natuurlijk ideaal voor mijn paardenwei.

Verder is het echt heel eenvoudig om te maken. Het allermoeilijkste waren de paardjes! Ik dacht, een speelgoedpaardje, dat vind je wel overal. Niet dus, pas in de vijfde speelgoedwinkel vond ik deze paardjes.

En Milan?
Die is gek van dino's ...

Nog meer zomerrood

Toen we enkele jaren geleden aardbeiplantjes gingen kopen was ik van mening dat je nooit tevéél aardbeien kon hebben ...

Maar ik had er toen nog niet bij stilgestaan dat het dan ook wel een flink karwei is om ze te plukken ...

Ik heb de hele middag aardbeien geplukt, in totaal wel 8 kilo ! En de aardbeien werden rijp waar ik bij stond: telkens ik terugkeek naar het stuk waar ik al geplukt had, zag ik opnieuw rode juweeltjes fonkelen. Mijn armen, die zien er ook rood van, ze zijn helemaal geïrriteerd door de bladeren. Hebben jullie dat ook?

En nu wordt het dus smullen geblazen !

Wie onweerstaanbaar lekkere receptjes heeft : altijd welkom !

zomerjasje Roodkapje

En de eerste zomerdag brengt ... een zomerjasje. Moet kunnen vind ik. Ik wil het eerst nog zien dat het mooi weer gaat worden, ben een beetje argwanend geworden na mijn koud weekje vakantie. :-)

Ik was natuurlijk al voor die vakantie aan dit jasje begonnen. Lena heeft eigenlijk wel een zomerjasje dat nog past, daarom had ik er aanvankelijk voor haar geen gemaakt. Maar het mooiste is er al vanaf en elke keer dat stoorde me mateloos... en daarom kwam er dus toch nog een jasje voor Lena. Het model zelf was vandaag erg humeurig na school en ik zag geen kans om haar zonder tranen op de foto te krijgen... dus toch maar een kapstokje verkozen.

Voor het model ben ik vertrokken van het model Jade van Farbenmix, met een aantal aanpassingen. De zakken heb ik er bewust asymetrisch opgezet, een beetje uit luiheid omdat ik vergeten was te markeren waar ze moesten komen ... Mijn werkvolgorde was een beetje chaotisch, daar zou ik ook een lijstje voor kunnen gebruiken :-). Als ik het nu zo bekijk zou ik de linkerzak iets hoger zetten als ik het opnieuw zou doen. Maar dat zal dus voor een andere keer zijn.

Ik ging op reis en ik nam mee ...

Mijn kindjes, mijn ventje en mijn naaimasjien ...

Nu overdrijft ze wel, hoor ik u denken ... maar het was natuurlijk niet de echte. Om mijn naaimasjien toch een beetje bij me te hebben op vakantie, heb ik een miniversie gemaakt op een t-shirt.

Het was onze eerste buitenlandse vakantie met de kindjes. We trokken naar de Dordognestreek en huurden er een stacaravan. Doel van deze tocht: groter vakantiegevoel en meer zonzekerheid ivm vorige vakanties aan de Belgische kust.

Helaas zat het weer niet mee ... dat zonnehoedje dat ik op het laatste moment nog voor Lena gemaakt had heeft geen zon gezien. We mogen dan nog blij zijn dat het maar 'gewoon slecht weer' was en dat we niet met caravan en al weggespoeld zijn zoals die mensen iets verder in de Provence ...

Maar we hebben ons vakantiegevoel er niet door laten verpesten!

Er was een groot verschil met vorige (kinderloze) vakanties in Frankrijk. Toen reden we altijd maar rond, om zoveel mogelijk te zien. Maar met al een lange heenrit naar ginder achter de kiezen wilden we onze kindjes dat niet aandoen... Voor hen was er trouwens maar één place to be : de (godzijdank overdekte) speeltuin van de camping.

Naast een paar kleine uitstapjes heb ik deze vakantie dus iets belangrijks herontdekt: het dolce far niente ...

Gordijnenjurk

Toen ik, lang geleden, nog op de lagere school zat moesten wij altijd lachen met de clb-medewerker van onze school:Francis. Wij jonge meiden vonden dat hij altijd superouderwets gekleed was, want hij droeg in onze ogen 'gordijnenbroeken'. Zo van die ouderwetse broeken uit dikke gordijnstof.

Ik moet dus zelf echt oud worden, want het is zo ver: ik heb zelf een gordijnenkleed gemaakt. Het is wel niet zo'n duf stofje als Francis zijn 'gordijnen'.

Toen ik een tijdje geleden door de Ikea wandelde werd ik op slag verliefd op dit vrolijke stofje. Het was niet verkrijgbaar aan de lopende meter. Ik heb een paar kant en klare gordijnen gekocht en ging zo met 6 meter stof aan 15 euro naar huis. Waar vind je dat nog?

Eerst wilde ik er cirkelrokjes van maken voor de meisjes, maar uiteindelijk heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en een kleed voor mezelf gemaakt. Het kleed is gevoerd, want anders kijk je er los door (dat heb je met die gordijnen :-) ).

En dat cirkelrokje ging er ook nog mee uit ... Binnenkort kunnen moeder en dochter dus assorti op stap.

Grenzen verleggen

Het zit er al even aan te komen, maar ik durfde er hier nog niet te veel over kwijt ... maar ik begin me stillekesaan toch te wagen aan kleding voor mezelf.

De kleerkasten van mijn dochters zijn ruim voorzien van zomerkleedjes, al zullen er nog wel een paar rokjes bijkomen :-) en het is een beetje stom om meer te maken dan ze kunnen dragen.

Daarnaast kreeg ik van links en rechts wel wat aanmoediging dat het heus wel zou lukken om voor mezelf ook wat te maken en zo ben ik dus zover gekomen om de stap te zetten van mini naar xl :-).

Ik leg momenteel de laatste hand aan een gordijnenjurk van de Ikea ... en het stofje dat u hier ziet liggen wordt eerstdaags verknipt om er ook een kleedje van te maken.

Nog cadeautjes

Draai eerst je hoofd een kwartslag naar links... Ja, sorry, ik heb het op andere blogs al gezien, tot hiertoe bleef ik ervan gespaard, maar ik krijg die foto's dus maar NIET gedraaid ... ggrrmmbl En in plaats van mijn geduld hier volledig op te gebruiken, vraag ik hierbij dus een kleine lenigheidsoefening van jullie. Mijn man en kinderen zullen dat erg appreciëren ...

Dit jurkje met bijhorend pofbroekje maakte ik voor Siel. Neen, eigenlijk maakte ik er eerst al eentje voor een ander pasgeboren prinsesje, maar wegens nog niet afgegeven is dat eerste nog niet voor publicatie vatbaar. (nochtans in dat mooie petit panstofje!)

Ik vond het zo'n leuk modelletje dat ik het voor Siel opnieuw maakte, weliswaar wat groter en in een ander stofje. Het is een modelletje uit de laatste Ottobre en die vallen toch telkens wel erg ruim ... Ik denk dat ik voor Siel eigenlijk toch wel een maatje kleiner had mogen maken, maar ze zal er wel ingroeien. Goed eten hè Siel !

Vanmorgen kreeg ik een telefoontje van mijn juf van de naailes, of ze enkele kinderkleedjes kon lenen voor op de opendeurdag van de naaischool. Dat streelt mijn ego natuurlijk wel een beetje, dus ga ik hier een extra efforke doen en nog wat reclame maken voor die opendeurdag :-)

Die gaat door nu komende zondag 6 juni van 14-16u in zaal Westerpoort in de Abdij van Vlierbeek in Kessel-Lo. De verschillende modules mode-handtassen en hoeden stellen daar hun 'creaties' tentoon. Rond de abij kan je ook heel mooi wandelen en een gezellig terrasje doen. Allen daarheen dus! :-)