Ik nam de uitnodiging graag aan, want ik wilde wel eens in bomma haar naaispulletjes van vroeger kijken. Ik meende me ook nog te herinneren van vroegere logeerpartijtjes als kind dat er boven ergens zo'n oude naaikoffer stond. En jawel, kijk eens wat een juweeltje ik daar vond :
In de koffer vond ik een levenslange voorraad aan epauletten ... waar is de tijd? (en hopelijk komt die niet terug!)
En toen vond ik nog een schat : een naaikussentje van Biotex !
Mijn moeder heeft er ook zo eentje in haar naaidoos zitten. Als kind al stak het mijn ogen uit! Als "groot" kind herinner ik haar er op tijd en stond aan dat ze dat naaikussentje nooit mag weggooien, dat ik het wel graag wil hebben dan. "Jaja dat weet ik", zegt ze dan meestal met een glimlach. :-)
Mijn verbazing wat dan ook groot en mijn vreugde nog véééél groter toen bleek dat mijn bomma ook zo'n naaikussentje had!
En dat ga ik nu koesteren!
Ik vraag me af hoe lang het gaat duren voor mijn dochters me hier de oren van mijn hoofd gaan zeuren voor dat leuke kussentje ... Maar dan kan ik ze nog altijd doorsturen naar hun oma!
