Ermee weg

Er werd hier de laatste week niet meer genaaid, allé ja, op een klein verjaardagscadeautje na. En dat is helemaal de schuld van het Leuvens Stiksel!
Want daar is het dat ik de haakmicrobe heb opgelopen. Ik was er vroeger rotsvast van overtuigd dat ik het niet kon, maar ik moest en zou ... ik heb me erin vastgebeten en ... nu ben ik ermee weg! En verslavend dat het is!

Toen ik Lena vertelde dat mama hartjes ging maken op het Leuvens Stiksel was ze heel blij: " Mama, mag ik die dan aan de jongens geven waar ik verliefd op ben?" En jaja, u leest het goed: jongens. Als het aan haar ligt zal mama nog heel wat hartjes mogen haken.

De naaimachine heeft enkele dagen kunnen rusten, maar ze mag gerust zijn, één dezer vliegen we er terug in!

Olifantenparade

We gaan op familiebezoek en we nemen mee:

piramidezakje en bijpassende magneetjes voor de jarige tante :


Een shirt en bijpassend broekje voor ons neefje Pieter.



Een overgooierjurkje voor nichtje Amélie:

Zo fier als ne gieter²

Na het hemd, nu ook een sweatervest voor mijn ventje.

Het patroon Fehrman van Farbenmix lag hier al een tijdje in de kast. Ik was op zoek naar sweaterstof van een mooie kwaliteit en heb die uiteindelijk gevonden bij mijn goede vriend Micha.

De vest was eigenlijk heel gemakkelijk om te maken. Ik heb ze zelf bijna volledig in mekaar gekregen in de gezellige drukte van het Stiksel.

En nu is mijn ventje dus weer zo fier als ne gieter. Vind het wel leuk om hem zo aan vrienden te horen vertellen dat ik die vest voor hem gemaakt heb. Hij moet nog wel wennen aan de fotosessies die bij zo'n zelfgemaakt kledingstuk horen. :-)

Mijn ventje fier, maar ikke ook! Om een heel andere reden :



Ik kan van mezelf wel zeggen dat ik redelijk handig ben, vind ik. Maar haken, dat was tot hiertoe écht een ramp. Het was van de lagere school geleden dat ik het nog geprobeerd had. Ik herinner me nog levendig hoe ik op die haakwerkjes zat te zwoegen. Dat waren ook de enige keren dat mama thuis ingeschakeld werd om te helpen voor handwerkjes. Ik denk dat het komt omdat ik linkshandig ben, in elk geval: haken dat was niets voor mij.

Maar de laatste tijd heb ik op het Stiksel en op jullie blogs zoveel leuke haakwerkjes gezien, dat het begon te pikken ...

Met de hulp van mijn mama heb ik me er dus toch nog eens aangezet...
Bloed, zweet en tranen, of toch zeker de laatste twee heeft het me gekost. Gewoon de kettingsteek en de vasten; aan meer durfde ik me nog niet wagen. En ja, stillekesaan begon ik wat minder te knoeien, begon ik die haakbeweging wat in de hand te krijgen. Hier mijn eerste lapje... en daar ben ik dus superfier op! Ik zal er maar niet bijvermelden hoe lang ik daarover gedaan heb, het is het resultaat dat telt hè! :-)

Jules

Hoe zot kan je zijn?

Klaspop Jules mocht gisteren bij ons komen logeren. Bij het omkleden 's avonds merkte ik dat zijn pyjama letterlijk tot op de draad versleten is. En toen begon er een idee te groeien: " Zou ik ..."

Veel tijd had ik echter niet, want vandaag moest Jules terug mee naar school. Zijn logeerpartijtje verlengen was praktisch gezien onmogelijk en ik zag het ook niet zitten om zonder Jules en zijn speciale anatomie in de buurt aan een nieuwe pyjama te beginnen.

Dus ging ik gistenavond Jules terug uit zijn bedje halen... Ik heb zijn pyjama zo goed als kon nagetekend en na ettelijke pas- en meetbeurten mocht Jules dan terug zijn bedje in.

Vandaag kreeg hij dus een pakje mee naar school.

We zullen de juf maar niet vertellen om hoe laat hij in zijn bed lag!

Ken je ook een Jules die je graag van een outfit wil voorzien? Bij De Stikdoos vind je nog veel leuke ideetjes en kan je ook de digitale versie van mijn patroontje downloaden.

Bedankje

Ik liet jullie eerder al fier mijn nieuwe labeltjes zien.



Om Kathleen te bedanken dat ze voor mij een label wilde ontwerpen en omdat ze zo supermooi geworden zijn, wilde ik voor haar graag iets maken. Voorzien van label, dat spreekt voor zich.

En toen sloeg de twijfel toe : wat zou ik maken, zou ze het wel mooi vinden, in welke kleuren, is deze tas niet te groot, te klein, etc ... Het moest en zou minstens mijn perfecte label evenaren ... Pfff, ik maakte het mezelf wel moeilijk!

Het maken van mijn bedankje zat dus redelijk lang in de embryonale bedenk- (of twijfel-)fase.

Maar vorige week was het dan toch zover: mijn idee kreeg dan toch vorm, stofjes gekozen ... de puzzelstukjes vielen in mekaar en de twijfel verminderde.

Het werd een klein handtasje naar een patroon van Ithinksew in een petrolblauwe ribvelours met een restje petitpan als voering.





Ik ben er zelf wel een tevreden gevoel bij ...

Hopelijk is Kathleen er ook blij mee en verschijnt het volgende week niet op Kapaza tussen de 'verkeerde' kerstcadeautjes ... :-)

Hem voor hem

Na de jongenshemdje werd het tijd om ook eens iets voor mijn schatje te maken: een hem voor hem.

Het is al niet zo evident om leuke jongensstofjes te vinden, maar een stofje vinden voor een herenhemd ... bleek nog lastiger. Het mag niet te kinderachtig zijn, niet te vrouwelijk, niet te dit en niet te dat ...

Maar omdat er in de Knipmode van december een patroon van een herenhemd stond waagde ik me toch aan die speurtocht, omdat ik toch echt wel graag eens iets voor mijn ventje wilde maken.

Een eerste stofje werd besteld via tinternet, maar toch te vrouwelijk bevonden. Geen nood, tegen de zomer heeft dat een andere bestemming. Toen Kir me fier het piramidetasje liet zien dat ze van eloleo gekregen had, wist ik het! Ik moest en zou naar Hexagoon waar ze dit mooie Petit Panstofje hadden.



Het ging redelijk vlotjes om het hemd te maken. Het was in het begin wat onwennig om met zo'n grote patroondelen te werken, maar eigenlijk is dat wel gemakkelijker. Op de mouwsplitbiezen heb ik mijn hoofd weer even moeten breken... man wat kunnen ze dat toch altijd ingewikkeld doen lijken in de boekskes. Maar nog een paar hemden en dan doe ik dat hopelijk met mijn ogen dicht en zonder nadenken.

Op het einde kreeg ik weer last van knoopsgatenstress. Pfff, daar moet ik toch echt eens iets aan doen. Zou het helpen om eens pak maar 100 knoopsgaten na mekaar te maken? Ik ben er toch weer in geslaagd om bij twee knoopsgaten het stiksel te raken bij het opensteken... maar dat is ondertussen allemaal verholpen.


En mijn ventje ... die blonk en groeide bijna vijf centimeter van contentement met zijn op maat gemaakte hemd.