donderdag 8 juli 2010

Hoe het ooit begon ...



Het begon allemaal zo'n 20 jaar geleden ...

Ik was toen een prille puber, een brave seut. Mijn moeder naaide veel en ik wilde dat toen ook graag leren. Het begon met een zomershortje, een rokje,... Ik maakte een keer een kleedje met bijhorende pet voor mijn pasgeboren nichtje. Of ze het ooit heeft aangehad weet ik niet, want voor haar mama hing er niet het juiste label in. LiLa was toen nog niet zo gekend :-) en mijn tante was nogal een snob. Ze heeft nu een winkel met dure merkkinderkleding ...
Toen ik een jaar of 15 was heb ik voor mezelf een jas gemaakt, een eenvoudig duffelcoatmodel met touwtjessluiting. Daarna ben ik blijkbaar om een of andere duistere reden gestopt met kleding naaien. Ik vermoed dat dat was omdat ik verschillende dingen uitprobeerde: fimo, kralen, zijdeschilderen, ...

De zwangerschapshormonen hebben mijn naaimicrobe nu vijf jaar geleden terug vanonder het stof gehaald. Ik kwam voor de eerste keer in Hexagoon en zag daar een mooi ideetje voor suikerbonenzakjes: het werden bloemenzakjes. Toen Lena pasgeboren was ben ik dus stillekesaan beginnen naaien.


Tijdens mijn tweede zwangerschap kreeg de naaimicrobe een echte boost. Er werden weer suikerbonenzakjes gemaakt, maar ondertussen maakte ik ook veel meer kleding. Een tutorial van deze zakjes staat op mijn to do-lijstje, maar er steken altijd andere projectjes voor.

Vandaag de dag koop ik voor de meisjes eigenlijk alleen nog maar t-shirts,leggings, nachtkledij en ondergoed. De rest maak ik zelf.

Voorlopig naai ik in de woonkamer. Dat brengt soms wel een grote rommel met zich mee, ik ben mijn ventje dankbaar dat hij dat toch verdraagt... Maar stilletjesaan droom ik ook van een eigen naaihoek in onze slaapkamer. We hebben spijtig genoeg geen naaikamer op overschot.

Ik naai op een Singer. Op zich wel een goede naaimachine, maar het automatische knoopsgat heeft de neiging om mijn geduld zwaar op de proef te stellen ... Ik ben ook al niet geneigd om snel naar de Singerwinkel te lopen, want de service is hier in Leuven niet denderend. :-) Als ik ooit aan een nieuwe naaimachine toe ben zou ik dus toch geen Singer meer kopen.

Mijn droom is weinig origineel in blogland : een webwinkel met LiLakleedjes ...

Bij deze geef ik het stokje door aan Polkadotjes, Emma en Mona en Kathleen.


Schrijf een blogje over de start en loopbaan van jouw passie. Je kunt het hebben over: je eerste creatie - jouw (stik)machine(s) - enkele mijlpalen - jouw 'meesters' - je topstuk - je werkplekje - weetjes - tips - ... 2. Knip en plak dit stukje tekst met de afbeelding in jouw blogje. 3. Geef het stokje door aan drie of meer gepassioneerde mensen (laat een berichtje achter op hun blog). 4. Laat je bij het eerste berichtje over hoe het begon (http://naaiclub.blogspot.com/2010/07/hoe-het-begon.html) een wederwoordje achter met een link naar jouw verhaal.

4 opmerkingen:

  1. Stokje is aangekomen. Nog even geduld!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk. En dat Lila-webwinkeltje, dat komt er nog wel. Ik ben er zeker van... al moeten we blijven wachten tot aan ons pensioen ;-).

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat leuk om te lezen hoe het ooit begon.
    Volgens mij krijg je die genen gewoon mee.
    Mijn moeder naaide ook altijd veel, en op een gegeven moment wilde ik het ook leren.
    En mijn zus naait ook veel.

    Groeten Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een Lilakleedjes webwinkel zou gewoon perfect zijn. Je kleedjes zouden veel mensen aanspreken, daar ben ik zeker van.

    Ik ga er proberen om vandaag mijn stukje over hoe het allemaal begon online te zwieren. :)

    BeantwoordenVerwijderen